”Ik druk op je knop, maar er gebeurd niets”
leestijd ca. 2 minuten
De weg van groei is niet altijd even makkelijk. Op zich is de makkelijkste weg om gewoon niet te groeien, althans voor de korte termijn. Mocht je wel besluiten om jezelf persoonlijk te ontwikkelen, dan is dat mooi. Eén van de veel voorkomende gevallen van groei is eenzaamheid. Of je je nu ontwikkelt binnen een team of solo, er zijn altijd mensen om je heen die jouw groei ervaren. Op het moment dat je écht groeit, vind er gedragsverandering plaats. Je zult niet meer de dingen doen die de “oude” jij altijd deed. Daar komt mogelijke eenzaamheid om de hoek kijken. De kans is namelijk groot dat je even niet meer ‘levelt’ met de omgeving om je heen, omdat je anders denkt, voelt en doet. Er zijn dan altijd mensen in jouw omgeving die daar moeite mee hebben. Dat kan verschillende redenen hebben. Ze zijn jaloers op wat je bereikt of wilt bereiken. Ze hebben afgunst, omdat ze het zelf niet bereiken en misschien het net zo graag zouden willen. Of ze snappen gewoonweg niet waar je mee bezig bent.
Eén ding waar ik het met je over wil hebben zijn jouw veranderende patronen als je groeit. Groei betekent vaak nieuwe inzichten, anders naar de wereld kijken, een andere manier van handelen en daarmee anders reageren of niet meer reageren op bepaalde prikkels uit jouw omgeving. De kans is groot dat je dus anders reageert op prikkels die jou voorheen wel triggerden en misschien nu helemaal niet meer. Voor jou is dat natuurlijk super, maar voor je omgeving kan dat even wennen zijn of went het helemaal nooit.
Je zult niet de eerste zijn waarbij je wordt bestempeld alsof jij je anders gedraagt. Feitelijk klopt dat ook. Diegene die moeite hebben met de nieuwe jij weten vaak niet hoe ze daar zelf mee om kunnen gaan. Jouw omgeving heeft jou namelijk in de tijd een beetje gevormd. En de meeste mensen uit jouw omgeving weten bewust of onbewust op welke knoppen ze moeten drukken om jou in beweging te krijgen of je volledig uit je plaat te laten gaan. Terwijl jij je eigen triggers nog niet door hebt (blind spots), weten anderen om jou heen dat soms feilloos. Het is voor die ander dan super irritant als jij niet meer ‘werkt’ op de manier waarop jij altijd werkte. Alsof je letterlijk en figuurlijk een software update hebt gehad en alles werkt anders. Ze krijgen met de nieuwe jij niet meer gedaan wat ze altijd gedaan kregen, dus ben jij opeens anders. Jij hebt een ander programma! Zoals mensen soms tegen een computer tekeer kunnen gaan als het even niet lukt, kun jij dat in jouw groei ook in meer of mindere mate ervaren. Jouw omgeving weet dan niet meer de energie uit jou kan halen, zoals ze dat voorheen voor elkaar kregen. Op dat moment worden mensen creatief en gaan ze andere strategieën bedenken. Sommigen laten niets meer van zich horen, denk maar aan vriendschappen die je dan ‘ontgroeit’ of ‘uitbloeien’. Sommigen komen stilzwijgend in opstand en sommigen laten flink van zich horen. “Wat je nu doet kan echt niet hoor!” of "Leuk die groei, maar volgens mij verlies je jezelf een beetje...". Opeens matchen jouw nieuwe gedragspatronen niet meer met de (familie)regels die altijd om jou heen gesteld werden. Stel je eens dat je amper voor jezelf opkwam en je nu opeens wél voor jezelf op komt:
Wow! Dat was niemand gewend! “Even dimmen zeg! Doe maar 'gewoon' even normaal! Zo kennen we je niet!”.
Eén van mijn oude patronen is klagen. Ik ben mij er bewust van geworden en heb besloten niet meer te klagen. Dit gaat super en toch val ik er nog regelmatig in terug. Dat is niet vreemd. Ik heb dat klagen jarenlang geoefend, alsof ik er een topsporter in was. Ik had om mij heen een heel legioen met klagers verzameld, allerlei “klaagmaatjes”. Als er een 'Idols', 'X-factor' of 'Voice of Holland' was voor klaagzang was, dan zou ik het waarschijnlijk winnen. Toen ik minder ging klagen en ik sommige “mede-klagers” minder tijd, gehoor en energie gaf, merkte ik veranderende strategieën bij anderen. Zij kregen namelijk óók energie van klagen. Nu ze niet meer met mij samen kunnen klagen en er voor hen geen energie was te halen bij mij, hoe dan wel? Misschien wel niet! En daar voelde ík mijzelf alleen in mijn groei. Het was voor mij dan veel makkelijker om weer met anderen te gaan klagen over van alles en nog wat. Dat schept namelijk verbinding. Ik koos daar niet voor en merkte dat het voor een stukje eenzaamheid zorgt. Het is een start van een veranderende kring van mensen om jezelf heen. Uiteindelijk trekt je vanzelf weer gelijkgestemden aan, die op dezelfde golflengte zitten. Tot die tijd kan het eenzaam zijn.
Ik kan begrijpen als je dit misschien allemaal wat negatief vindt klinken. Het gaat natuurlijk ook samen met de grootte van degroeisprong. Hoe groter de verandering, hoe groter de kans op reactie uit jouw omgeving. Mocht je dit zelf ook (hebben) ervaren? Het is meestal niet negatief bedoeld van de mensen om je heen. De intentie achter hoe mensen met jou omgaan is altijd positief. Soms hebben ze oprecht het beste voor met jóu, soms alleen met henzélf en doen ze wat ze doen om zélf beter te voelen.
Mocht jij je herkennen in de eenzaamheid gedurende een periode van groei? Houd vol! Het komt wel goed, het is slechts een dip! De makkelijkste weg is terug en de moeilijkste weg is doorzetten door de dip heen. Uiteindelijk weet ik dat ook jij weet, dat terug naar het oude alleen voldoening geeft voor de korte termijn. Groei gaat (helaas) meestal gepaard met ‘groeipijn’, soms is dat dus eenzaamheid. In welke mate je deze ‘groeipijnen’ ook mag ervaren, ik hoop dat je er veel van leert en op zoek blijft gaan naar steeds een mooiere versie van jezelf!
Je kunt het! Heb vertrouwen in jezelf!
